The early bird catches the worm

The early bird catches the worm

De uitjes met de Zelfontspanners zijn eigenlijk altijd leuk, dus het was helemaal niet zo erg dat we redelijk snel na het bezoek aan de Wisenten in de Maashorst al weer aan mochten treden. Deze keer was het wederom een Brabants natuurpareltje dat we mochten gaan verkennen. ‘De Brabantse Sahara’, zoals de zandverstuivingen in Nationaal Park De Loonse en Drunense Duinen ook wel worden genoemd, stond deze ochtend op het programma.

En omdat de zon in deze periode nog niet heel erg vroeg op komt, zagen Hans en ik onze kans waar om een mooie zonsopgang vast te leggen. Heel opportunistisch zagen we even over het hoofd dat we wel een uur reistijd nodig hadden om er te komen, maar dat mocht de pret niet drukken. De hele voorafgaande week hielden we de weersvoorspellingen in de gaten, een kompas app gedownload op de telefoon en de wekker gezet op het toch wel onchristelijke tijdstip van 5 uur……. niets ging ons tegenhouden! Vol goede moed reden we dan ook een stukje eerder dan de andere Zelfontspanners richting Udenhout om daar rond een uurtje of zeven op tijd een goed plekje te hebben gekozen om een mooie zonsopgang vast te leggen.


De weersvoorspellingen waren een dag eerder nog alleszins positief, maar naarmate we dichter in de buurt van Udenhout kwamen begon het toch echt steeds meer te regenen. We konden geen gaatje in de bewolking ontdekken en we dachten dat we de zonsopkomst wel op onze buik konden schrijven. Helemaal opgeven wilden we toch niet, dus onder de paraplu met de neus verwachtingsvol de goede kant op, hebben we geduldig staan wachten en wonder boven wonder werd onze volharding nog een beetje beloond met een streepje kleur door de grijze bewolking tijdens een korte droge periode! Toch niet helemaal voor niets zo vroeg uit ons bed gestapt!

 

Omdat wij inmiddels behoorlijk verregend waren rond de tijd dat de rest van de groep zich in Nijmegen verzamelde, waagden we er nog een telefoontje naar Bert aan “hebben jullie nog wel de moed om te komen?” vroeg ik Bert. Maar in Nijmegen bleek het gewoon droog en Bert was er helemaal van overtuigd dat het ook in Brabant droog zou gaan worden. De rest van de groep toog dus ook richting Udenhout, waar wij ze een uurtje later in de miezer regen troffen. Gelukkig toverde Bert zoals gewoonlijk lekker warme koffie en heerlijke koeken en deze keer zelfs een extra parapluutje uit zijn kofferbak tevoorschijn. Met hernieuwde moed konden we zo met de rest van de groep de zandverstuivingen weer opzoeken. Zowaar stopte het na een half uurtje met regenen en kon Bert zijn ‘als-ik-er-bij-ben-regent-het niet-garantie’ helemaal waar maken.


De aanwezige Zelfontspanners verspreidden zich over dit prachtige desolate landschap dat we aanvankelijk nog redelijk voor onszelf hadden. Ieder ging op pad om op zijn eigen manier het moois hier vast te leggen.

 

 

 

Ikzelf hoor tot de categorie van mensen die het moeilijk vindt te kiezen en doe altijd van alles een beetje, maar sommigen gingen heel gericht aan de slag. Voor hen was bijvoorbeeld de uitgestrektheid het hoofdthema van deze dag,

    

anderen richtten zich weer meer op detail of gingen op zoek naar toch een beetje kleur dat toch ook gevonden werd hier op deze grijze dag.

Ook de dagrecreanten werden vastgelegd. In de loop van de ochtend kwamen er namelijk steeds meer anderen die ook kwamen genieten van de ruimte en de natuurpracht. Ruiters te paard, hardlopers en wandelaars waren steeds nadrukkelijker aanwezig.

Tegen de middag leek er zelfs sprake van een hondenconferentie. Alle windhonden uit de regio leken zich rond het watertje te hebben verzameld, waar ze zich te midden van de andere aanwezige honden lekker uitleefden.

Dat werd onze cue om de brasserie bij de parkeerplaats op te zoeken. Geen Zelfontspannersuitje is namelijk compleet zonder een afsluitend warm drankje met een stukje gebak! 😉 Daar konden we nog even gezellig bij kletsen, alvorens we allemaal weer in de auto stapten om naar huis te gaan waar de zware taak wachtte om uit alle geschoten plaatjes de mooiste te selecteren. Als ik uitga van al de mooie beelden van mijn collega-Zelfontspanners die ik hier op de website inmiddels al heb terug gezien, was dat geen straf!

Gerelateerde Afbeeldingen:

Bianca Dekkers-van Uden

Ik ben een enthousiast hobbyist die het leuk vind om buiten rond te struinen met de camera in de aanslag. Heerlijk om even op te gaan in alle wonderlijke zaken die dan in mijn vizier verschijnen. Dat kan van alles zijn, maar op de een of andere manier zijn dat vaak bloemetjes ;-)

Deze Post Heeft Een Reactie

  1. Leuke bijdrage en weer met fantastische foto’s.

Reacties zijn gesloten.

Sluit Menu