Gisteren na lang wachten dan toch het uitje naar Zeche Zollverein in Essen. Ik was in mei al met Astrid Sanders op de locatie geweest en tot mijn frustraties had ik niet de treintjes en verlaadplaatsen gevonden die ik wel op de foto’s op google had gezien. Vorige week de site suf gesurfd en uiteindelijk mail gestuurd om erachter te komen wat de juiste weg was om te komen waar ik wilde zijn. Goed voorbereid en met hoge verwachtingen gisterochtend vertrokken naar Essen, waar we met een beetje zoekwerk in de laatste kilometer toch op de juiste plek terecht kwamen. Na een traditionele beker koffie (dank Ineke) vertrokken richting ticket-desk. Dankzij een behulpzame baliemedewerker, hadden we al vrij snel kaartjes te pakken voor een Nederlandstalige rondleiding door de installatie van schacht XII.
Na een korte blik vanaf het panoramadak, zijn we om 11.30 met vier leden begonnen aan de rondleiding langs de installaties waarmee de kolen werden gewonnen en gebruik gereed werden gemaakt. Een gemotiveerde gids heeft het ingenieuze systeem uit de doeken gedaan waarmee Zeche Zollverein zich destijds onderscheidde van de overige mijnen. Dankzij een dubbel laad-/lossysteem waren ze in staat om enorme hoeveelheden kool per dag te verwerken. Mooi om de delen van die installaties nog te kunnen zien.
We hadden ook de gelegenheid het gereedschap van de mijnwerkers zelf ter hand te nemen waardoor het respect groeide. Wat hebben die mannen destijds zwaar werk gehad onder slechte omstandigheden. Op je 14e starten en gemiddeld op je 45e overlijden aan een longaandoening is iets wat wij ons tegenwoordig niet meer kunnen voorstellen.
Na een rondleiding van twee uur waren we weer terug op het startpunt en was er nog een goed half uur de tijd om over het terrein te gaan voor we ons zouden verzamelen bij het restaurant.
Ik vond persoonlijk dat de hoog gegroeide struiken met de verlaten industrie een mooi desolaat plaatje vormden.
Rond 14u kwamen we weer bij elkaar en na een kleine versnapering togen we richting auto en foto Roos.
Het was wat mij betreft een bijzonder mooie dag. Ik heb eindelijk kunnen zien wat ik de vorige keer had gemist, en nu hopen dat de foto’s daarvan een beetje goed zijn geworden. Ik zal proberen de foto’s deze week op onze site te zetten en hoop dat jullie dat allemaal ook willen doen.
Bert, dank voor het organiseren van dit uitje.