Zo leer je Nederland met onze club wel kennen.
Start: zoals altijd: koffie+ koek+ een praatje met eenieder, en dan op weg. De “velden” ga ik vandaag niet zien, ik heb andere plannen.
Ik heb mijn macrolens meegenomen en ga die handmatig leren bedienen. Zware klus, want mijn stabiliteit is niet je van het. Daarom zet ik mijn een-poot eronder, sta ik op drie pootjes toch wat steviger. En dan maar proberen hoe dichtbij ik komen kan. Nou, dat scheelt een stuk met de automatische scherpstelling, die bleef maar heen en weer zoemen.
Veel geleerd vandaag; goed kijken, meteen goed kaderen en niet later hele stukken wegsnijden, voorzichtig van voor naar achteren bewegen en op het goede moment klikken, volgende keer het diafragma verhogen als ik het onderwerp erg dicht nader, ach, alles weet je wel, maar je moet het ook doen.
Ik ga dus op weg met mijn macro, mijn een-poot en een spuitflesje met water en hier zie je wat er zoal gebeurde:
 |
 |
| Zoek het licht | Wat bokeh erbij |
 |
 |
| Spuiten met water | Gaat de druppel vallen? |
En dan die paardenbloem:
 |
 |
| Mislukt | Zo al beter, maar erg donker |
 |
 |
| Te vaag? | Of moet het zo? |
Nog helemaal geen resultaat, maar wat leuk om zo bezig te zijn!
En thuisgekomen staat mijn kleindochter me op te wachten:
Oma, een kus!!! Krijg je eindelijk ook een prins!!!
