Heerlijkheid Horssen

Geplaatst op by

Op zondagochtend 18 november verzamelen we om 9.00 uur bij Foto Roos.
Wij gaan vandaag naar de Heerlijkheid Horssen in de hoop daar, ondanks de warme zomer en het droge najaar, nog wat paddenstoelen te kunnen fotograferen. Het is koud en zonnig.

Na 20 minuten arriveren we in het schilderachtige Horssen, waar Bianca, onze allervroegste vogel, alweer het struweel uit komt wandelen…
Eerst maar eens koffie met speculaas (Sint is sinds gisteren weer in het land) en dan gezellig op pad en aan de slag. 

Een Heerlijkheid was vroeger een gebied in bezit van een leenheer. Op het particuliere landgoed Heerlijkheid Horssen ligt het Huis Horssen. Het huis is in de negentiende eeuw verbouwd van boerderij tot landhuis als opvolger van een ouder, in 1879 gesloopt, kelderkasteel. De fundamenten van het kasteel zijn, aan het oog onttrokken door gazons, nog aanwezig. 

De VOC (Verenigde Oost-Indische Compagnie) heeft ervoor gezorgd dat de naam Horssen over de hele wereld bekend werd. Dit is te danken aan de familie Bouwens, eigenaars van onder meer Heerlijkheid Horssen en landgoed Heyendaal in St. Anna, een voormalig dorp bij Nijmegen. Twee keer werd een schip van de VOC genoemd naar Horssen, waar de familie Bouwens (groot geworden van de handel op de Oost) een zeer lange vinger in de pap had. Later is het huis ook nog in het bezit geweest van de familie Jurgens van Van den Berg en Jurgens, voorloper van Unilever.

Wij betreden het terrein door het monumentale toegangshek  met daarop bolvormige vazen.

Het landgoed kent ruim 40 inlandse boomsoorten, met prachtige herfstkleuren van met name de beuken, en ruim 90 verschillende soorten vogels.  In de prachtige (bos)tuin staan heel veel skimnia’s, hortensia’s en rodendendrons. Vanwege de kou met een mooie rijp-laag bedekt. Kortom, een genot voor (macro-)fotografie.  

 

 

 

 

Nadat we ons twee uur hebben uitgeleefd, treffen we elkaar op de afgesproken plek. Verkleumd! Gelukkig heeft Bert nog wat warms voor ons te drinken. Enthousiast wisselen we ervaringen uit waarna we huiswaarts keren.  Nog nét op tijd omdat de straten nabij het centrum in Nijmegen vanwege de Zevenheuvelenloop worden afgesloten. 

Ik heb weer genoten van een heel fijne ochtend. Tot volgende maand!

Gerelateerde Afbeeldingen:

Fotograaf Inge Pfeil: Horssen

Fototour Kent School (Dld)

Geplaatst op by

Vandaag -zaterdag 30 juni 2018 (31 graden en zon)- rijden we om 8.30 uur weg vanaf foto Roos. We zijn met zijn tienen. Doel is Kent School in Schwalmtal, Duitsland, voor een dag urban exploring. 

Vanwege de beperkte beschikbaar- en toegankelijkheid van dergelijke verlaten locaties is het iets wat we niet vaak doen. Des te leuker! Voorafgaand aan deze dag hebben wij een waslijst met do’s en vooral dont’s ontvangen. Dat iedereen het goed gelezen heeft, blijkt wel uit de mailtjes die over en weer gingen over het ontbreken van wc’s op het terrein van Kent School. Dat was wel een dingetje, met name voor de vrouwen onder ons… Gelukkig had de voorzitter zijn huiswerk weer uitmuntend gedaan en op zeer korte afstand plasgelegenheid ontdekt. Wij vertrekken dus met een gerust hart naar Schwalmtal. Na een uurtje rijden en de beloofde plaspauze arriveren we bij de toegangspoort voor de indrukwekkende Kent School. Er staan vier in het zwart geklede beveiligers met oortje en al op ons te wachten.

      

Maar eerst iets over de geschiedenis van de Kent School. Het pand werd in 1913 gebouwd als klooster van de Franciscaner Orde en bestond uit een kerk en verschillende gebouwen. De monniken verzorgden ongeveer 600 ernstig gehandicapten en zwakbegaafden.
Na de machtsovername door de nazi’s werden de monniken voor verschillende schijndelicten vervolgd en uiteindelijk failliet verklaard. In 1937 verlieten zij het huis en namen de nazi’s het gebouwencomplex over en pasten hun onfrisse praktijken toe op de kinderen in het verpleeghuis.
Na de oorlog namen de Britten het complex over en zij transformeerden het verpleeghuis in een Brits militair ziekenhuis. Pas vanaf 1963 werd het complex gebruikt als Britse school. Er waren 1.400 leerlingen. Circa 270 leerlingen en docenten woonden ook in het complex. Sinds 1991 staan de mooie gebouwen leeg en vervallen ze door weersomstandigheden en vandalisme. Het complex staat sinds enige tijd te koop en de eigenaar heeft het omheind en bewaking (veiligheidspersoneel en video) ingesteld. Tegen betaling kan je een rondleiding / fototour boeken. Illegale toegang wordt zwaar beboet.

Tot zover de geschiedenis. Terug naar de praktijk van vandaag. Na een welkomstwoord en uitgebreide uitleg over de geldende regels mogen wij op eigen gelegenheid de gebouwen in om foto’s te maken. Twee van de vier beveiligers hebben hier zelf gewoond, lopen rond en kunnen dus alle eventuele vragen beantwoorden. Dat is bijzonder.

      

Binnen is het heerlijk koel, behalve op zolder, er heerst een aangename haast mystieke sfeer en we genieten van het prachtige verval; afbladderende muren, bobbelende vloeren, kapotte ramen, eindeloze gangen en trappenhuizen, her en der nog een gebruiksvoorwerp. Het is prachtig (als je ervan houdt :-)). Ieder gaat een beetje zijn/haar eigen gang. Niet alles is even fotogeniek, maar het is het geld dubbel en dwars waard. Vooraf zou je denken dat 4 1/2 uur best lang is… in de praktijk moesten we ons het laatste uur toch nog haasten om alles te kunnen zien en vast te leggen. We verlaten het terrein, doen nog een drankje en keren voldaan terug naar Nijmegen.

Bij deze een oproep aan alle aanwezigen om zijn/haar vijf mooiste foto’s op de site te plaatsen. Zo kunnen diegenen die niet aanwezig waren ook een beetje meegenieten van deze mooie dag!

Gerelateerde Afbeeldingen:

Marlies Reimering, Blauwe Kamer Bert van Zijderveld Blauwe Kamer Bert van Zijderveld Blauwe Kamer Bert van Zijderveld Kent School Bert van Zijderveld Kent School Bert van Zijderveld Kent School Bert van Zijderveld Kent School

De Millinger theetuin

Geplaatst op by

Op 27 mei verzamelen we met een kleine groep zelfontspanners op de parkeerplaats tegenover de kerk in Kekerdom. Doel van vandaag is de Millinger theetuin. Een wandeling van een kilometer of twee door de uiterwaarden van natuurgebied De Millingerwaard. Onderweg zien we wel wat we allemaal tegenkomen. En, dat blijkt véél te zijn!
Eerst maar weer eens goed wakker worden met de koffie van Bert. Karin Kalmar is afgelopen week jarig geweest en trakteert op heerlijke taart. Een goed begin!

Voordat we de Millingerwaard intrekken, lopen we de dijk op om de ooievaars te bekijken. We zagen nl. al dat ze met jongen op het nest zitten. Wist je dat vader en moeder ooievaar zodra de jongen geboren zijn dagelijks zo’n 4 kilo (!) aan kikkers, mollen, wormen, insecten en ander eetbaars moeten zien aan te slepen?
Ik maak voordat we op pad gaan altijd een keuze welke fotoapparatuur er mee gaat. Omdat het vandaag benauwd en warm is en we een eind gaan lopen, heb ik niet al teveel bij me. In ieder geval geen telelens… En, dan is ooievaars fotograferen op zo’n afstand eigenlijk niet te doen. Een van mijn medefotografen heeft vast wel een mooi plaatje kunnen schieten dat hij/zij op de site kan plaatsen.

      

Al lopend door de Millingerwaard vallen twee natuurverschijnselen op:
1. Veel bomen zijn helemaal ingesponnen door rupsen. Carry weet te vertellen dat het hier om de spinselmot gaat. Soms lijkt het alsof de bekende inpak-kunstenaar Christo aan het werk is geweest. Nog een paar weken en de overlast is alweer voorbij. De rupsen gaan dan verpoppen en de vraat stopt. Voor de bomen is het allemaal niet schadelijk – ze kunnen heel goed tegen kaalvraat en lopen later in het seizoen weer opnieuw uit.
2. Af en toe lijkt het wel of we in een katoenplantage zijn beland, zoveel witte pluizenbollen hangen er in de bomen. De pluizen voelen zijdezacht aan en een van de leden wil er graag een hoofdkussen van maken. Het betreft hier de bloeiwijze van de wilg net voor of tijdens de bladontwikkeling. Het zaad is voorzien van wit zweefpluis en dat kan een gigantische rotzooi geven, enorm, alsof er een forse sneeuwbui is overgetrokken. Bijzonder!

In de oase van de Millinger theetuin genieten we van de rust, de prachtige bloemen, hoewel her en der flink aangevreten, en de mooie kunst.

        

Zodra we weer een beetje zijn bijgekomen, lopen we richting het Waalstrand.
Daar vinden we naast mensen die verkoeling zoeken aan het water ook een
grote kudde Galloways. Er lopen twee kalfjes bij die onze harten doen smelten.
Maar het is niet allemaal pais en vree. Twee stieren meten hun krachten en verstoren onze rustige ochtend door onverwachts dwars door de groep heen te galopperen met opstuivend zand en al. Pffffff… dat levert een spannend moment op en dan merk je dat die logge beesten toch heel erg snel kunnen zijn. Met de schrik nog in de benen wandelen we terug naar het parkeerterrein.
Onderstaande drie foto’s heeft Bert van Zijderveld gemaakt:

Bert brengt ons tot slot naar een klaprozenveld een eind verderop waar we nog wat mooie plaatjes kunnen schieten. En terwijl de eerste regendruppels neerdalen, eten we nog een stukje taart van Karin waarna we afscheid van elkaar nemen. Het was weer een heerlijke dag!

Gerelateerde Afbeeldingen:

20180527-_MG_3097 Bert van Zijderveld Millingerwaard Bert van Zijderveld Millinger Theetuin Bert van Zijderveld Millinger Theetuin Bert van Zijderveld Millingerwaard Bert van Zijderveld Millingerwaard Bert van Zijderveld Millingerwaard