Zondagochtend 25 februari 2018, 7.45 uur. Gisteren is het laat geworden en daarom dringt het moeizaam tot me door waarom de wekker afloopt… oh ja, ik weet het alweer, een uitstapje met de zelfontspanners. Daar verheug ik me altijd op! Dus snel opstaan, douchen, ontbijten en om 9.00 uur meld ik me bij het verzamelpunt bij foto Roos. Er is veel interesse en daarom zijn we vandaag met een grote groep. Er haken op het laatste moment nog wat mensen af; de griepgolf houdt dit jaar lang aan. Uiteindelijk carpoolen we met circa 20 personen en rijden richting De Maashorst, het grootste natuurgebied van Noord-Brabant. In dit gebied beheren grote grazers de natuur en geen machines.  https://www.natuurcentrumdemaashorst.nl/

Na een halfuur rijden op de parkeerplaats van het natuurcentrum eerst een bakkie doen. Conform traditie vanuit de achterbak van Bert’s auto. Gloeiend hete koffie / thee en stroopwafels (Ineke bedankt!!!).
Bert, organisator en motor van de zelfontspanners, heeft via zijn ‘lijntje met boven’ prachtig weer geregeld (strak blauw, zonnig, temperatuur circa 1 graad en een fris windje).

Ook heeft hij twee rangers besteld die ons in het voor publiek gesloten begrazingsgebied van de wisenten, zullen begeleiden en ons van tekst en uitleg gaan voorzien. De heren melden zich keurig op tijd en om 10.00 uur start onze wandeling.

Grote grazers dragen bij aan de openheid en variatie van dit gebied. Noodzakelijk omdat zonder beheer velden en bossen dichtgroeien en ondoordringbaar worden voor mensen. De verschillende soorten grazers leven in kuddeverband en hebben ieder hun specifieke ‘graasgedrag’ en daarmee hun eigen effect op de natuur. Dit zorgt voor een nog rijkere en afwisselender natuur.

Het eerst komen we aan bij de kudde taurossen, het Europese oerrund dat in de 17e eeuw uitstierf. Omdat alle runderrassen op de wereld DNA bevatten van het oerrund, wordt een aantal rassen gebruikt voor het fokken van de tauros. Dit levert een rund op dat met gemak kan overleven in de Europese natuur. Geen oerrund, maar wel een geschikte vervanger en hij lijkt erop.
In de mooie kudde spotten we al snel een schattig kalfje. Ons enthousiasme zorgt ervoor dat we de gedragsregels vergeten… Een van die regels is 50 meter afstand houden. Maar ja, alles voor een mooie foto! De rangers roepen ons tot de orde en houden de veiligheid in de gaten. Prima!

Het tweede deel van de wandeling brengt ons naar de Exmoorpony’s. Deze schuwe dieren blijven op redelijke grote afstand en zijn minder indrukwekkend dan de taurossen. De pony’s kunnen heel goed zelfstandig leven in de natuur.

Uiteindelijk komen we aan bij ons belangrijkste doel van deze dag: De kudde wisenten. De wisent is de Europese bizon die van oorsprong in grote delen van Europa voorkwam. In 1927 stierven de laatste in het wild levende wisenten. Omdat er in gevangenschap nog circa 50 dieren waren, kon men starten met een fokprogramma om de wisent weer terug te brengen in de Europese natuur. Vandaag de dag bestaat de wereldpopulatie uit meer dan 5.500 wisenten, maar de wisent is nog steeds een zeldzame diersoort. 
De wisenten zijn indrukwekkende dieren. Omdat zij nog moeten wennen aan mensen en het gedrag nog onvoorspelbaar is, houden de rangers ons ‘strak’ en op ruime afstand. Ontsnappen is onmogelijk… en dat is misschien maar goed ook. Als de kudde zich op een gegeven moment verplaatst, zien we wel dat dit héél erg snel gaat. Sta je te dichtbij, dan kan het zomaar zijn dat je onder de voet wordt gelopen.

Nadat er honderden (?) foto’s zijn gemaakt, wandelen we terug naar het natuurcentrum waar we napraten met koffie en appelgebak. In totaal hebben we ruim 10 km gelopen en zijn we weer een mooie ervaring rijker!

Rond 14.30 uur zijn we terug in Nijmegen en in het bezit van flink wat foto’s, nemen we afscheid van elkaar na deze bijzondere dag.
Wij zien elkaar weer bij de volgende activiteit in maart. Tot dan!

Gerelateerde Afbeeldingen: