Op 27 mei verzamelen we met een kleine groep zelfontspanners op de parkeerplaats tegenover de kerk in Kekerdom. Doel van vandaag is de Millinger theetuin. Een wandeling van een kilometer of twee door de uiterwaarden van natuurgebied De Millingerwaard. Onderweg zien we wel wat we allemaal tegenkomen. En, dat blijkt véél te zijn!
Eerst maar weer eens goed wakker worden met de koffie van Bert. Karin Kalmar is afgelopen week jarig geweest en trakteert op heerlijke taart. Een goed begin!
Voordat we de Millingerwaard intrekken, lopen we de dijk op om de ooievaars te bekijken. We zagen nl. al dat ze met jongen op het nest zitten. Wist je dat vader en moeder ooievaar zodra de jongen geboren zijn dagelijks zo’n 4 kilo (!) aan kikkers, mollen, wormen, insecten en ander eetbaars moeten zien aan te slepen?
Ik maak voordat we op pad gaan altijd een keuze welke fotoapparatuur er mee gaat. Omdat het vandaag benauwd en warm is en we een eind gaan lopen, heb ik niet al teveel bij me. In ieder geval geen telelens… En, dan is ooievaars fotograferen op zo’n afstand eigenlijk niet te doen. Een van mijn medefotografen heeft vast wel een mooi plaatje kunnen schieten dat hij/zij op de site kan plaatsen.
Al lopend door de Millingerwaard vallen twee natuurverschijnselen op:
1. Veel bomen zijn helemaal ingesponnen door rupsen. Carry weet te vertellen dat het hier om de spinselmot gaat. Soms lijkt het alsof de bekende inpak-kunstenaar Christo aan het werk is geweest. Nog een paar weken en de overlast is alweer voorbij. De rupsen gaan dan verpoppen en de vraat stopt. Voor de bomen is het allemaal niet schadelijk – ze kunnen heel goed tegen kaalvraat en lopen later in het seizoen weer opnieuw uit.
2. Af en toe lijkt het wel of we in een katoenplantage zijn beland, zoveel witte pluizenbollen hangen er in de bomen. De pluizen voelen zijdezacht aan en een van de leden wil er graag een hoofdkussen van maken. Het betreft hier de bloeiwijze van de wilg net voor of tijdens de bladontwikkeling. Het zaad is voorzien van wit zweefpluis en dat kan een gigantische rotzooi geven, enorm, alsof er een forse sneeuwbui is overgetrokken. Bijzonder!
In de oase van de Millinger theetuin genieten we van de rust, de prachtige bloemen, hoewel her en der flink aangevreten, en de mooie kunst.
Zodra we weer een beetje zijn bijgekomen, lopen we richting het Waalstrand.
Daar vinden we naast mensen die verkoeling zoeken aan het water ook een 
grote kudde Galloways. Er lopen twee kalfjes bij die onze harten doen smelten.
Maar het is niet allemaal pais en vree. Twee stieren meten hun krachten en verstoren onze rustige ochtend door onverwachts dwars door de groep heen te galopperen met opstuivend zand en al. Pffffff… dat levert een spannend moment op en dan merk je dat die logge beesten toch heel erg snel kunnen zijn. Met de schrik nog in de benen wandelen we terug naar het parkeerterrein.
Onderstaande drie foto’s heeft Bert van Zijderveld gemaakt:
Bert brengt ons tot slot naar een klaprozenveld een eind verderop waar we nog wat mooie plaatjes kunnen schieten. En terwijl de eerste regendruppels neerdalen, eten we nog een stukje taart van Karin waarna we afscheid van elkaar nemen. Het was weer een heerlijke dag!
Gerelateerde Afbeeldingen:
