Biotopwildpark Anholter-Schweiz, Isselburg
Zondagmorgen 20 oktober 2019 vroeg ik mij af of het wel zin had uit mijn bed te komen? Toch maar uit mijn bed gekropen. Eerst even uit het raam kijken. Buiten is het nog schemerachtig. Het ziet er droog uit. Door de bewolking heen zie ik enige zonnestralen. Toch zijn de weersvooruitzichten niet rooskleurig voor de rest van de dag. Positief blijven! Ja, maar het is herfst wat verwacht je dan. Afwachten dus. Na de gebruikelijke morgen rituelen mezelf maar in de wandelattributen gehesen.
Vertrek uit Nijmegen
of rechtstreeks
De trip zou voor de meeste deelnemers vanaf de Hazenkampseweg in Nijmegen worden
begonnen. Om zoveel mogelijk met minder voertuigen op pad te gaan. Enkelen
onder ons zouden rechtstreeks gaan waaronder ikzelf vanwege een vertreklocatie
die niet in de buurt van Nijmegen ligt.
Op weg naar Anholter-Schweiz
te Isselburg Dld
Zoals gezegd het was op het moment van vertrek droog met af en toe enkele
voorzichtige zonnestralen door de in het algemeen dichte bewolking. Onderweg
ondervonden we geregeld behoorlijk mistige omstandigheden. Bij mijn aankomst om
half tien op de parkeerplaats van het Wildpark was het nog steeds droog. De
meeste deelnemers stonden al bij de auto van Bert koffie te drinken en was het
mogelijk een koek daarbij te eten. Karin verzamelde intussen het entreegeld om
voor ons gezamenlijk de kaartjes en voor sommigen een plattegrond van het park te
kopen. Ieder had contant en gepast geld bij zich wat eerder was voorgesteld.
Start wandeling
Het park ging om tien uur open. Na het koffie drinken en de aankoop van de
entree bewijzen, begonnen wij met de wandeling. Afgesproken werd dat we elkaar
omstreeks half één in het restaurant midden in het park weer zouden treffen. We
waren met achttien personen en bij de start splitste die zich op in kleinere
groepen. De plattegrond van het park gaf aan op welke tijdstippen sommige
dieren voer zouden krijgen. Daarmee de kans op het “spotten” en vooral kunnen
fotograferen van de dieren te vergroten. Verschillende leden wilden daarvan
gebruik maakten en gingen naar die locaties in het park.
Meijn uitdaging
Voor mij geldt een grotere uitdaging om de dieren juist in een zo natuurlijk
mogelijke situatie te fotograferen. Dus niet als er eten wordt gestrooid
waardoor het meer zekerheid oplevert dat je ze kan zien. Hangt ook af van de
tijd die je wil/kan besteden. Het fotograferen van dieren kost veel geduld. Soms
is twee uur voor mij aan de krappe kant. Daarom gebruik ik het nogal eens als
een oriëntatie voor een vervolgbezoek. Het lukte mij deze keer om enkele foto’s
naar mijn zin te maken. Het zou mooi zijn dat dat ook voor de rest van de groep
geldt. De te publiceren foto’s op onze website zal dat hopelijk uitwijzen.
Toch nattigheid
Helaas kregen we later op de morgen te maken met nattigheid. Eerst uitte zich dat in een gestage neerslag in de vorm van motregen, maar al gauw openbaarde dat in constante regenval. Gelukkig geen hoosbuien, maar wel zodanige neerslag dat het minder prettig werd om te fotograferen. Overigens had je een regenhoes voor de camera en uiteraard goede regenkleding voor jezelf meegenomen dan kon je de wandeling voortzetten. Want het is toch weer een ander aspect van onze hobby om bij regen (dieren en natuur) te fotograferen.
Restaurantbezoek/terugreis
Hoewel de weersvoorspelling uitkwam, konden wij terugkijken op een gezellige fotografiemorgen. Omstreeks half één troffen wij elkaar in het restaurant om gezamenlijk koffie, chocolade, thee of iets anders te drinken. Verschillende personen namen een stuk gebak wat verkrijgbaar was. Tijdens dat koffiedrinken werd druk gediscussieerd en gedachten uitgewisseld wat eenieder die morgen had ervaren. Ook snel wat foto’s op de camera’s bekijken. Ook deze keer werd gevraagd dat iedereen enkele van de gemaakte foto’s op onze website te plaatsen. Dat blijkt voor enkelen onder ons nog steeds een moeilijke opgave. Omstreeks kwart over één werd besloten naar huis te gaan.
